بررسی توصیفی- تحلیلی سیمای امام حسین(ع) در شعر دینی احمد وائلی

خطیب مشهور و معاصر شیعی عراق، احمد وائلی، از احیاگران فرهنگ قرآن کریم و شیفتگان سیره ی رسول الله(ص)و اهل بیت(علیهم السّلام)؛ از جمله امام حسین(ع)  در جهان اسلام بود. وائلی بابرشمردن منقبت های امام حسین(ع) ، از جمله؛ عزّتمندی، جوانمردی، قهرمانی، استواری، پایداری و دادگستری ، ایشان را عامل بیداری ملّت­های ستمدیده و معیار تشخیص حقّ از باطل می­داند. وی، امام حسین(ع) را، منبع الهام بخش مسلمانان، بلکه تمام بشریّت در انقلاب علیه ستم و جور می داند که خون او تا ابدیّت از جریان نخواهد ایستاد. وائلی، در شمار شاعرانی است که مدح و رثای سیدالشّهداء، را با موضوع های  اجتماعی و سیاسی زمان پیوند می دهد و از طریق منبرهای حسینی(ع)نقش بسیار مهمّی در آشنایی جوانان مسلمان با آموزه های حسینی داشت. شعر دینی او که غالباً در چارچوب شعر حسینی است، پرحرارت و تأثیرگذار و متناسب با نیاز منبر و خطابه بود و از لحاظ مردمی و ادبی نیز مقبول همگان بود. رمز موفّقیت وی در خطابه و ادبیات دینی ، بهره گیری از آموزه های حماسه حسینی بوده است . اسلوب شیوا و جادوی بیان وی نیز در تأثیرگذاری بر مخاطبان بی تأثیر نبوده است. دو محور اساسی این پژوهش، عبارتند از؛                                                                                الف) گذری کوتاه بر شعر وائلی و معرفّی جایگاه شعر وی در شعر معاصر عراق . ب) پردازش تحلیلی موضوع با محوریت شخصیّت امام حسین (ع) و رخداد عاشوراء در شعر وائلی